تاریخچه تلویزیون از اختراع تا امروز

در این مقاله درباره هر آنچه که در مورد تلویزیون باید بدانید از تاریخچه این دستگاه ها گرفته تا انواع فناوری و صفحه نمایشگر آنها بحث شده است.
در گذشته قبل از آنکه تلفن های همراه و لپ تاپ ها اختراع شده و به بازار ارائه شوند ، استفاده از تلویزیون تنها منبع برای برطرف کردن نیازهای سرگرمی و گذراندن اوقات فراغت افراد بود .
این دستگاه ها به عنوان نوآورترین فناوری مصرف‌ کنندگان شناخته شده و تا به امروز به عنوان نیروگاه قدرتمند در قلمرو و سرگرمی باقی مانده اند ، به طوری که هنوز هم افراد وقت زیادی را پای تلویزیون و تماشای برنامه‌های آن می گذرانند .

تاریخچه تلویزیون

شاید چشم گیرترین قسمت تاریخ تلویزیون این واقعیت بود که این فناوری نه تنها توسط یک مخترع واحد اختراع نشده است بلکه از طریق تلاش مشترک ، فناوری مشترک و افرادی که می خواستند فناوری را به حد مجاز برسانند ، انجام شد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم پیشگامان تلویزیون در دو گروه متفاوت وجود داشتند . در یک طرف مخترعین اولیه بودند که می خواستند سیستم تلویزیونی مکانیکی را بر اساس تکنولوژی قبلی که توسط دانشجوی آلمانی پاول نیپکو – به نام ریسک Nipkow ابداع شده بود ،بسازند و در طرف دیگر مخترعینی قرار داشتند که از یک سیستم طلوع الکترونیکی با استفاده از فناوری لوله اشعه کاتدی استقبال کردند.
تلویزیون های مکانیکی از یک دیسک چرخان (معروف به دیسک Nipkow) با الگوی مارپیچی حاوی سوراخ استفاده می کردند. هر سوراخ یک خط را در یک تصویر اسکن می کند که از لحاظ تئوری امکان انتقال تصویر از طریق سیم روی صفحه را فراهم می کند.
این فناوری به سال ۱۸۸۴ برمی گردد و در حالی که به نیپکو حق ثبت اختراع داده شد ، وی هرگز نمونه اولیه ای را تولید نکرد تا اینکه اواخر قرن حق اختراع وی منقضی شد. به همین دلیل افراد دیگری کار خود را با استفاده از این فناوری برای ایجاد اولین تصاویر تلویزیونی آغاز کردند.
در حالی که هرگز نمی توان تلویزیون های مکانیکی را یک موفقیت دانست ، اما دانش و فناوری ایجاد Nipkow منجر به ابداع تلویزیون شد که ما تا به امروز از آن استفاده می‌کنیم و به عنوان اصل اسکن تلویزیون شناخته می شود .
این اصل فرآیندی را توصیف می‌کند که در آن نور بخش‌های کوچکی از تصویر (خطوط) در هر زمان ، قبل از تکرار فرآیند با حرکت به خط بعدی تشدید می کند.
امروزه این اصل را “نرخ تازه سازی” می نامیم. نیازی به گفتن نیست که تلویزیون الکترونیکی در نهایت پیروز میدان شد.
فناوری تلویزیون الکترونیکی از لوله اشعه کاتدی یا CRT استفاده می ‌کند که در آن کاتد از یک رشته گرم شده در داخل یک لوله خلا umm ساخته شده از شیشه تشکیل شده است .
“اشعه” نوعی الکترون است که در تماس با صفحه پوشش داده شده با فسفر واکنش نشان می ‌دهند و ویژگی‌های رنگی آن را تغییر می‌ دهد ، بنابراین تصاویر تولید می شوند .
اولین نمونه اولیه کار در سال ۱۹۲۸ ایجاد شد . در آن سال hilo Farnsworthp برای نمایش تصویری متشکل از ۶۰ خط افقی ، فناوری CRT را به نمایش گذاشت و توسط آن توانست یک علامت دلار را به تصویر بکشد.
در سال ۱۹۲۹ ولادیمیر زوریکین مخترع روس ، فناوری CRT موجود را بهبود بخشید و اولین سیستم تلویزیونی را با ویژگی هایی که از تلویزیون CRT مورد انتظار بود را به نمایش گذاشت.
حق ثبت اختراع این فناوری بعدها توسط RCA خریداری شد و به اولین تلویزیون های مصرف ‌کننده تبدیل شد .
این مدل های مصرفی اقلام کاملاً متنوعی بودند و تا سال ۱۹۳۳ در دسترس عموم مردم نبود . در سال ۱۹۳۹ پس از سخنرانی رئیس جمهور فرانکلین روزولت در مراسم افتتاحیه نمایشگاه جهانی در سال ۱۹۳۹ فروش تلویزیون RCA آغاز شد .
این مجموعه توانست مجموعه ای از رویدادها را راه اندازی کند که باعث شروع ورود دستگاه‌های تلویزیون به خانه‌ های آمریکایی شد.
اولین پخش زنده ملی در سال ۱۹۵۱ انجام شد ، هنگامی که سخنرانی رئیس جمهور وقت هری ترومن در کنفرانس پیمان صلح ژاپن در سانفرانسیسکو به ایستگاه های پخش محلی با استفاده از فناوری کابل های قاره ای AT&T منتقل شد.

اولین تلویزیون رنگی

تا سال ۱۹۵۳ خانوارهایی که تلویزیون داشتن فقط به تصاویر سیاه و سفید محدود بودند. فناوری رنگ در اوایل دهه 1940 در دسترس بود ، اما به دلیل ممنوعیت تولید تلویزیون و تجهیزات رادیویی برای مصرف ‌کنندگان به دلیل جنگ جهانی ، از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ فرصت‌های آزمایش و توسعه آن متوقف شد.
این ممنوعیت تولید به دلیل مشکلات عرضه به دلیل افزایش تقاضا برای آلیاژهای فلزی و قطعات الکترونیکی در زمان جنگ و عدم کمک به تولید در دسترس به دلیل کمبود نیروی کار  بود.
اگرچه مخترعانی مانند Jan Szeczepanik روی فناوری تلویزیون رنگی قبل از تولید اولین نمونه سیاه و سفید کار می کردند ، اما اولین کاربردهای عملی وقتی آغاز شد که CBS و NBC در سال ۱۹۴۰ از آزمایشات رنگی استفاده کردند.
این دو شبکه هر دو در تلاش برای ضبط رنگی برنامه ها موفق بودند اما به دلیل ممنوعیت تولید تلویزیون و عدم توانایی در تهیه تصاویر رنگی روی مجموعه های سیاه و سفید موجود در نهایت توسعه تا سال ۱۹۵۳ برای مصرف کنندگان متوقف شد.
اولین پخش رنگی ملی در سال ۱۹۵۴ و هنگام به پخش NBC در مراسم رژه گل رز در روز سال نو میلادی اتفاق افتاد .
به دلیل گرانی تلویزیون و همچنین کمبود برنامه های رنگی تلویزیون های رنگی تا سال ۱۹۶۵ طرفداران زیادی نداشتند. در آن سال ، پخش کنندگان برنامه‌ها به توافق رسیدند که بیش از نیمی از کل برنامه‌هایی که پخش می شوند در زمان پخش به صورت رنگی باشند ، اما اولین پخش رنگی یک سال بعد اتفاق افتاد و تا سال ۱۹۷۲ تمام برنامه‌های تلویزیونی به صورت رنگی پخش شد.
اولین کنترل از راه دور برای تلویزیون در سال ۱۹۵۶ توسط شرکت الکترونیکی زنیت که در آن زمان به عنوان رادیو زنیت شناخته می ‌شد ، منتشر شد و استخوان های تنبل نام گرفت.

انواع فناوری های تلویزیون

۱. نمای مستقیم

تلویزیون های دید مستقیم به تلویزیون های پرتو کاتدی یا CRT معروف هستند . آنها ها در تمام مارک های تلویزیونی و مانیتورهای بازی در طول قرن ۲۰ استاندارد بودند. شما احتمالاً با این نوع تلویزیون ها به عنوان دستگاه هایی که در خانه دارید ، آشنا هستید.
این دستگاه ها با ابعاد بزرگ ، اندازه صفحه نمایش کوچک ، وزن زیاد و کیفیت تصویر پایین به راحتی قابل تشخیص هستند.
این نوع تلویزیون ها با فناوری های جدید تر تلویزیون صفحه تخت جایگزین شده و ساخت آنها متوقف شده است.
در حالی که فناوری CRT برای دهه ها غالباً بدون چالش بر بازار تلویزیون حاکم بود ، اما در نیمه دوم قرن بیستم فناوری های اضافی تلویزیونی ظهور کردند .

دو فناوری که به عنوان پروژکتور شناخته می شدند کار خود را آغاز کردند . این فناوری ها دارای یک واحد پروجکشن و یک صفحه جداگانه بودند و هردو هنوز وجود دارند ، اما مسیرهای طی شده آنها کاملاً متفاوت است .
پروژکتورهای ال سی دی در حال خروج هستند اما این فناوری هنوز در نمایشگرهای رایانه ای و تلویزیون وجود دارد .
از طرف دیگر DLP در بازار تلویزیون یک اجرای نسبتاً موفق هر چند کوتاه داشت ، اما به نظر می رسد این فناوری به جای آن به سینمای خانگی و پروژکتورهای خانگی راه پیدا کرده است.
درست است که تلویزیون های DLP دیگر ساخته نمی شوند ، اما ال سی دی هنوز هم در دسترس بوده و فناوری آنها در حال تغییر است.

۲. ال سی دی (LCD)

تلویزیون های نمایشگر کریستال مایع یا ال سی دی از سه صفحه شیشه های پلاریزه ساخته شده اند که مولکول های کریستال مایع بین آنها جریان دارند.
هنگامی که جریان الکتریکی از طریق مولکول های کریستال مایع عبور می‌ کنند آنها با باز یا بسته شدن پاسخ می دهند تا سطح مختلف نور از آنها عبور کند . نتیجه این است که می توان نور و رنگ را تغییر داد تا تصویر نمایش داده شده روی صفحه تغییر کند.
ال سی دی یا نمایشگر کریستال مایع گامی در جهت متفاوت از کنسول CRT سنتی برداشت.
این پروژکتور به جای تکیه بر یک واحد ، همه در یک واحد به یک سطح (به طور معمول یک دیوار یا یک صفحه سیاه و سفید یا خاکستری کشویی) نیاز دارد تا بتواند تصویر را بر روی آن قرار دهد.
این پروژکتور خود با ارسال نور از طریق منشور یا مجموعه‌ ای از فیلترها به سه صفحه جداگانه ، پلی سیلیکون تصاویر را نمایش می دهد.
هر یک از این پنل ها مسئول یک رنگ در طیف RGB ( قرمز ، سبز ، آبی) هستند.
هنگامی که نور از میان پانل ها عبور می کند پروژکتور هر یک از این کریستال ها را باز یا بسته می کند تا مجموعه خاصی از رنگ ها و سایه ها را در پس زمینه ایجاد کند .
ال سی دی بیشتر در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ از بین رفت ، زیرا با فناوری جدید و کارآمد طرح DLP (پردازش نور دیجیتال) جایگزین شد.

۳. پروژکتور DLP

برای تولید یک تصویر روی صفحه ، پروژکتورهای DLP به یک لامپ سفید اتکا می‌کنند که از طریق یک چرخ رنگی و یک تراشه DLP نور زیادی می تاباند . چرخ رنگ در چرخش مداوم است و دارای سه رنگ قرمز ، سبز و آبی می باشد.
ایجاد یک رنگ خاص از طریق همگام سازی زمان چرخ و نور به منظور نمایش آن رنگ به صورت پیکسل بر روی صفحه حاصل می شود.
چرخ و نور باعث ایجاد رنگ می شوند ، در حالی که یک دستگاه میکرو میرور دیجیتال بسته به نحوه قرارگیری آن سایه های خاکستری ایجاد می کند .
تلویزیون های DLP از همان فناوری اساسی استفاده نموده و فقط صفحه نمایش را از پشت به جلو منعکس می کنند که این کار باعث می شود تصاویر نمایش داده شود.
بازار تلویزیون در اواخر دهه ۲۰۰۰ و قبل از سال ۲۰۱۰ شروع به شکست کرد اما هنوز هم بیشترین پروژکتورهای فروخته شده به حساب می آیند.
پروژکتورهای DLP فعلی قادر به تولید تقریبا ۳۵ میلیون رنگ هستند که چشم انسان تنها می تواند حدود ۱۶ میلیون از این موارد را تشخیص دهد.

۴‌. صفحه نمایش پلاسما

صفحه نمایشگر پلاسما که با نام PDP شناخته می شود برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ به مصرف‌ کنندگان معرفی شدند .
این دستگاه ها به نوعی انقلابی در بازار تلویزیون ایجاد کردند و با ارائه زاویه دید بسیار گسترده و توانایی تولید نسبت های شگفت‌انگیز کنتراست شگفتی آفریدند .
این دستگاه ها دارای صفحه تخت بودند که به بازار عرضه شدن و به سرعت محبوبیت زیادی پیدا کردند. در اوایل تا اواسط دهه ۲۰۰۰ میلادی بیشتر صاحبان تلویزیون انواعی که صفحه نمایشگر آن ها
پلاسما بک سبک جدید بود از تلویزیون های لوله ای کاتدی که به نظر می رسد قدیمی هستند .  این دستگاه ها به این دلیل پلاسما نام گذاری شدند که حاوی یک گاز یونیزه به نام پلاسما هستند که به میدان الکتریکی پاسخ می دهد.
صفحه نمایش پلاسما اساسا یک شبکه پر از پیکسل های کوچک حاوی پلاسما است.
این تلویزیون ها به ویژه در مدل های بزرگ محبوب تر بودند و تا سال ۲۰۰۷ میلادی برای کسانی که قصد خرید تلویزیون بزرگ داشتن یک ترجیح محسوب می شدند.
هم اکنون به دلیل ظهور فناوری های جدید تلویزیون های دارای نور پس زمینه ال ای دی ، صفحه نمایش ال سی دی یا صفحه نمایش با وضوح بالا QLED8k ، OLED یا 4K محبوبیت های تلویزیون پلاسما کاهش پیدا کرد و به همین دلیل تا سال ۲۰۱۴ تولید این گونه تلویزیون‌ها در ایالات متحده متوقف شد و پس از آن در سال ۲۰۱۶ تولی آنها در چین نیز آنها متوقف شد ، به طوری که اکنون این گونه تلویزیون‌ها به عنوان تلویزیون های منسوخ شده تلقی می شوند.

۵. دیود ساطع کننده نور آلی یا (OLED)

این تلویزیون ها حاوی ترکیبی آلی از ساطع کننده های نور هستند که در پاسخ به جریان های الکتریکی کار می کنند.
با توجه به اینکه ترکیبات استفاده شده در تلویزیون های OLED به طور طبیعی نور ساطع می کنند ، این تلویزیون ها در مقایسه با تلویزیون های ال سی دی که از ال ای دی برای نور پس زمینه خود استفاده می ‌کنند به هیچ نور پس زمینه ای نیاز ندارند و این یعنی تلویزیون‌های OLED برای کارکرد به انرژی بسیار کمتری احتیاج دارند و در واقع می توانند در مقایسه با تلویزیون ال سی دی تا ۴۰ درصد در مصرف انرژی صرفه جویی کنند که این خبر خوبی هم برای محیط زیست و هم برای  جیب شما است ، زیرا می توانید در طی سال ها صرفه جویی قابل توجهی در قبض های مربوط به انرژی داشته باشید.
لایه های فیلتر مورد نیاز تلویزیون های ال سی دی نیز برای تلویزیون های OLED ضروری نیستند ، در نتیجه تلویزیون های OLED باریک تر و سبک تر هستند و به آنها ظاهر مدرن تری در فضای داخلی خانه می دهند و نصب آنها بر روی دیوار نیز راحت تر است.
از سال ۲۰۱۲ که تلویزیون‌های OLED در دسترس مصرف کنندگان قرار گرفتند به تدریج به یک رقیب جدی برای تلویزیون های ال سی دی تبدیل شدند .
 این تلویزیون ها کیفیت رنگ بهتری نسبت به دستگاه های ال سی دی دارند ، با این حال به دلیل اشکالاتی که در این دستگاه ها وجود دارد که محبوبیت یافتن آنها کند پیش می رود. بزرگترین مشکل تلویزیون های OLED ، آلی بودن ترکیباتی است که استفاده می کنند و بنابراین با گذشت زمان به طور طبیعی تخریب می‌شوند و این بدان معناست که این دستگاه ها از عمر بالایی برخوردار نیستند و وضوح رنگ ها به مرور در آن ها کم شده و محو می شود.
اما همانطور که گفته شد این فناوری به طور مداوم در حال توسعه است و بسیاری از این دستگاه ها امروزه حداقل صد هزار ساعت عمر دارند.

۶. دیودهای ساطع کننده نور کوانتوم (QLED)

این فناوری مشابه ال سی دی است اما به جای بلورهای مایع از نقاط کوانتومی استفاده می کند . این فناوری توسط سامسونگ پیشگام بوده و از سال ۲۰۱۶ در دسترس مصرف کنندگان قرار گرفته است و در بازار نسبتاً جدید محسوب می شود .
آخرین فناوری تلویزیون QLED است. با این حال این دستگاه ها مقرون به صرفه تر از تلویزیون‌های OLED هستند و از نظر قیمت گران تر از ال سی دی بوده اما از دستگاه‌های OLED قیمت کمتری دارند .
مزایای نقاط کوانتومی نسبت به کریستال های مایع این است که نمایشگر رنگی و تصاویر روشن تری دارند که شکایت اصلی در مورد تلویزیون های ال سی دی است .
سامسونگ به قدری متقاعد شده است که تلویزیون های QLED برترین نوع فناوری تلویزیون است که دیگر هیچ تلویزیونOLED تولید نمی کنند و در عوض تمام تلاش خود را برای ساخت خط گسترده از تلویزیون های QLED کرده است .
هرچند همه شرکت‌های موجود در این زمینه موافق این قضیه نبوند و مدعیان بزرگ مانند ال جی ، پاناسونیک ، سونی و غیره همه از فناوری OLED در تولید تلویزیون های خود استفاده می کنند.
از نظر عملکرد ، تلویزیون‌های OLED نسبت کنتراست بیشتری دارد . با این حال فناوری استفاده شده برای تلویزیون های QLEF به این معنی است که صفحه نمایش ها می توانند بزرگتر باشند و همچنین طول عمر آنها نیز بیشتر است.

۷. دستگاه‌های LCOS

Liquid Crystal On Silucon یا تلویزیون های LCOS گواهی خود را در سال ۲۰۱۳ دریافت کردند. این فناوری بسیار پیچیده بود و هرگز در بین مصرف کنندگان محدویت چندانی پیدا نکرد.
نمایشگرهای LCOS از پرتوی نور سفید روشن که از لنز کندانسور و فیلتر عبور می کند ، استفاده می‌کنند و از آنجا آن را به سه پرتو تقسیم می‌ کند که هر پرتو از فیلتر دیگری عبور می ‌کند تا پرتوهای نور را به دو رنگی قرمز ، سبز یا آبی تبدیل کند.
این پرتوهای تازه رنگی با یکی از سه میکرو دستگاه LCOS تماس می ‌گیرند (برای هررنگ یکی) سپس از منشوری عبور می کنند که نور را به لنزهای فرافکن هدایت می ‌کند که آن را بزرگ نموده و روی صفحه نمایش قرار می ‌دهد .
در حالی که فناوری LCOS دارای برخی مزایای واقعی مانند رنگ سیاه تر نسبت به سیاه هایی که ال سی دی یا DLP تولید می کنند ، است اما در نهایت بدلیل همان ضعف‌هایی که تلویزیون‌های ال سی دی دارند مانند تاری حرکت و زاویه دید نسبتاً کم ، نتوانست طرفداران زیادی را جذب کند.
علاوه براین LCOS از مشکلات خروجی نوررنج می برد که باعث کاهش روشنایی صفحه شده وباعث می شود تا بسیاری از مصرف کنندگان از رنگ مات و کنتراست کم آن ها شکایت داشته باشند.

انواع صفحه تلویزیون

– صفحه تخت

اولین تلویزیون های صفحه تخت در دهه ۱۹۶۰ در ایلینوی ایالات متحده آمریکا اختراع شد.  در دهه 1990 تلویزیون های صفحه تخت  حدود ۱۵ هزار دلار قیمت داشتند .
خرید این تلویزیون های صفحه تخت ۴۲ اینچی از توان افراد خارج بودند اما با شروع پیشرفت تکنولوژی، تلویزیون های صفحه تخت در دسترس عوام مردم قرار گرفت و در طی دو دهه گذشته به یک وسیله رایج در خانه ها تبدیل شدند.
اکنون اکثر افراد تلویزیون های صفحه تخت باریک را در خانه های خود دارند که تجربه تماشای بیشتری را ایجاد نموده و همچنین با فضای داخلی خانه بی‌ نظیرتر می شوند.

– تلویزیون های صفحه منحنی

تلویزیون های صفحه منحنی مدرن در سال ۲۰۱۳ در دسترس مصرف کنندگان قرار گرفت ، هر چند که از دهه ۱۹۵۰ توسط پروژکتورها استفاده می شد.
نکته قابل توجه در فروش صفحه‌های منحنی یا خمیده تلویزیون این است که آنها تجربه تماشای بهتری را ارائه می دهند و این احساس را به بیننده منتقل می کند که در صحنه قرار دارند .
این دستگاه ها همچنین برخلاف تلویزیون های صفحه تخت که برای داشتن دید خوب باید مستقیم جلوی صفحه نشسته باشید در هر کجا که بیننده نشسته باشد دیده خوبی دارند .
این نوع صفحه نمایش ها در بین برخی از کاربران محبوب بوده اند اما تقریباً به اندازه تلویزیون های صفحه تخت گسترده نیستند ، زیرا قیمت آنها گران تر است.

مطلب اختصاصی امداد تی وی